• DST 108.03km
• Czas 06:09
• V_AVG 17.57km/h
• V_MAX 36.60km/h
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Lubliniec - Dobrodzień - Częstochowa

Niedziela, 6 grudnia 2020 | Komentarze 0

- opis wkrótce -

Leszno - Wrocław

Sobota, 13 czerwca 2020 | Komentarze 0

Tak właściwie już druga poważna trasa zaczęta i zakończona z dala od domu w 2020 roku, ale za to pierwsza w towarzystwie.

Szutry koło Kaliny i Blachownia

Środa, 27 maja 2020 | Komentarze 0

Piękna słoneczna pogoda zmusiła by wyjechać nieco dalej. Postanowiłem wybrać się na zaplanowaną kilka dni temu trasę i tak przez Konopiska, Boronów i Zumpy docieram do Olszyny, gdzie odbijam w kierunku szutrowych dróżek w okolicach Kaliny. Zaznałem jazdy po spokojnym lesie. Dodatkowo też chciałem znaleźć połączenie tych terenów z Aleksandrią i jako tako to się udało po nieco cięższym (i mniej lubianym jak dla mnie) terenie, ale generalnie nie w tym miejscu, co chciałem, tak więc trasa będzie do powtórzenia za jakiś czas (nie ma tego złego, bo dużo przypomniałem sobie i dziś - pomysł na drugą wersję podobnej trasy pojawiła się w międzyczasie w głowie). Potem z Aleksandrii do krajowej 46, a na tym odcinku (oznaczonym "na drzewie" jako szlak rowerowy), także namiastka terenu, m.in. w pobliżu miejsca, gdzie przejeżdżałem obok jakichś mokradeł. Odbijam jeszcze na Blachownię, gdzie obok zbiorników i stamtąd przez Konradów, Łojki, Starą Gorzelnię, Lisiniec, Parkitkę i Centrum docieram do domu. Kilometrów wpadła całkiem znacząca ilość.

Jura bliższa: Mirów, Bobolice, okoliczne asfalty i leśne dróżki

Niedziela, 24 maja 2020 | Komentarze 0

Od jakiegoś już czasu powtarzam, że jak nie ma bardzo dobrej pogody, to trzeba od dłuższych tras odpoczywać, jednak w niedzielę zdecydowałem się pojechać coś więcej, mimo to, że na zdecydowanej większości mojej wycieczki temperatura wynosiła ok. 7 stopni C. Wieczorna (czyli jak za dawnych czasów) trasa na Jurę, po lubianych drogach i dróżkach, które tego roku odwiedziłem po raz pierwszy dopiero w drugiej połowie maja. Jeszcze przed przekroczeniem granicy Częstochowy z gminą Olsztyn, roiło się za mną od niebieskawo-szarawego nieba. W Biskupicach dopadł deszcz i tam nastąpił kryzys w postaci możliwego skrócenia dystansu. Odczekałem około pół godziny na przystanku i nie było przeciwskazań, aby nie jechać zamierzonego planu, bo przeszedł front, a ja mogłem kontynuować jazdę i cieszyć się przecudownym powietrzem po deszczu na trasach, za którymi zdążyłem się stęsknić. Nie brakło ładnych, niebieskich widoczków i co mogę napisać: podczas tej trasy zauważyłem w oddali piękne jurajskie, górskie krajobrazy z kilku punktów trasy (m.in. przed Żarkami i za Żarkami). Najlepszy odcinek to ten niedługo po deszczu, właśnie od Zaborza do Przybynowa. Z Żarek do Mirowa dojechałem wojewódzką 792, gdzie zatrzymałem się by zobaczyć panoramę. Tam też robię zdjęcie, które będzie wizytówką z tej trasy. Trochę w dół i w górę i znalazłem się w Mirowie, gdzie bez zatrzymania obok Zamku, tak samo w Bobolicach. Dalej już przez Ogorzelnik do Niegowej, na pewnym fragmencie po nowej drodze. W Niegowej odbijam ponownie na Mirów, by zrobić na mapie zaplanowany wcześniej, ciekawy ślad i dróżkami asfaltowymi docieram do Ostrężnika. Spokój i cisza, „końcówki” rzepaku, rosnące już zboża, śpiewające ptaki i Jura "kładąca się" spać: wszystko to mnie otacza, a ja mknę na rowerze i wcale blisko do domu nie mam, a godzina robi się późna. Przejeżdżam ponownie przez Żarki i dalej po lubianych dróżkach, leżących niekiedy na wysokości nieco ponad 400 m. n.p.m. Na ich krętych fragmentach jadę już po zmroku bardzo ostrożnie. Tego mi właśnie było potrzeba. Na trasie była też Pustelnia w Czatachowej. Jakieś zwierzę (pewnie sarna) udało się usłyszeć, łącznie z łamiącymi się gałęziami drzew. Zdecydowałem się też na szutrowy fragment w pobliżu Ostrężnika, a na tej ścieżce też frajdy nie brakło. Dalej już podążam znanymi asfaltami przez Siedlec, Krasawę, Zrębice, Przymiłowice i Olsztyn. Na Błesznie wybił setny kilometr.
Ja nie lubię jeździć na dłuższe trasy, gdy nie ma Słońca, jednak ten przejazd jest dla mnie dowodem na to, że można przejechać konkretniejszy dystans bez Słońca, ale gdy jest dynamizm (coś się dzieje), to się zaczyna przygoda.

Cz-wa - Psary - Woźniki - Cz-wa

Niedziela, 17 maja 2020 | Komentarze 0

Dzień wcześniej było kilka planów, w tym obowiązkowo przejechać 100 kilometrów, a miałem pojechać w okolice Tworoga. Koniec końców wyjechałem późno, ale wpadło sporo kilometrów, a trasa w zdecydowanej większości odbywała się przy słoneczku i co najważniejsze, z dużą ilością odcinków rzepakowych. Mimo kręcenia w pobliżu Częstochowy zaliczyłem dwa nowe, asfaltowe odcinki: w Hutkach i z Psar do Lubszy. Na tym drugim piękne widoki na rzepak i wiatraki, a także panoramę okolicy. Przed wyjściem nie bardzo wiedziałem, jak się ubrać, ale zabranie jesiennej, ciepłej kurtki ostatecznie okazało się dobrym pomysłem. Odwiedziłem Woźniki, gdzie w tamtejszej okolicy lubiane zjazdy i podjazdy. W drodze powrotnej zupełnie dodatkowo spróbowałem znaleźć obejście wiaduktu w Kamieńskich Młynach, który całkowicie nie jest przystosowany do ruchu rowerów: niby Ci od autostrady wiedzą, że muszą zrobić węzeł, aby auta mogły wjechać lub zjechać z autostrady, a rowerzystów traktują jako w połowie pieszych (oczywiście dla zachowania bezpieczeństwa). Trochę pobłądziłem, ale trochę też odkryłem – m.in. to, że raczej nie będzie sensownego obejścia – to był jedyny na mojej trasie wolniejszy odcinek i trochę możnaby rzec, że terenowy. Na powrocie wybrałem wariant drogi wzdłuż A1 i Wąsosz. Końcówka trasy w Częstochowie w zapadającym zmroku.
Trasa dokładnie wyglądała tak: Brzeziny, Sobuczyna, Nierada, Rększowice, Hutki, Starcza, Drogobycza, Kamienica, Babienica, Psary, Lubsza, Ligota Woźnicka, Woźniki, Ligota Woźnicka, Pakuły, Rudnik Mały, Starcza, Łysiec, Nierada, wzdłuż A1, Wąsosz, Wygoda.

Olsztyn - Biskupice - leśne dróżki - Poraj - Poczesna

Środa, 13 maja 2020 | Komentarze 0

Cieplej niż wczoraj, a więc pojawiła się chęć na rower. Dopiero wieczorem i na zaplanowaną dużo wcześniej ponad 50-kilometrową trasę przez częściowo nieznane dróżki. Chociaż wiedziałem, że nie będzie wszędzie utwardzonej nawierzchni, a ja do terenu się mniej nadaję (bardziej mój rower), to na tę trasę ciągnęło, w dodatku warto sobie coś czasem odmienić, a przy okazji poznać coś nowego. Najpierw bardziej asfaltowo przez Kucelin, rowerostradę, Olsztyn i Biskupice, gdzie frajda m.in. na podjeździe, dalej Biskupice Nowe i Zaborze, gdzie odbijam na boczne dróżki. Zjazd i kawałek dalej kończy się asfalt, trochę po piasku, trochę po leśnych ścieżkach, trochę po mniej równych nawierzchniach przez m.in. Rajczykowiznę. Oprócz jednego zakopania się w piasku to całość przejezdna i udana. Przejeżdżam przez przejazd kolejowy nieopodal stacji Masłońskie Natalin i dalej wojewódzka 791 zamknięta dla ruchu, ale "nie dotyczy dojazdu do posesji", a ja jakoś do domu muszę dojechać. I tak po równym, nowym asfalcie na budowanej aktualnie drodze, później też zrezygnowałem z jazdy po nierównej dróżce wzdłuż Zalewu Porajskiego korzystając z niebywałej możliwości jazdy po spokojnym odcinku zwykle ruchliwej drogi. W gminie Poraj to był nie koniec remontów, bo odcinek DW791 do granicy gminy jest częściowo przebudowywany, tam z kolei wahadła. Później już przez gminę Poczesna, czyli: Kolonia Borek, Poczesna, Huta Stara B, Wrzosowa i wjazd do Częstochowy przez ul. Korkową i Wypalanki. Końcówka znacznie szybciej, ale też i chciało mi się bardzo jeść. Całą drogę mocno pochmurno, straszyło nawet deszczem i choć zimno jak na maj wystarczyło się dobrze ubrać. Można powiedzieć: pojeżdżone konkretniej.
Dystans w terenie przybliżony.


Na leśnej dróżce

Krapkowice - Prudnik - Kędzierzyn-Koźle

Niedziela, 10 maja 2020 | Komentarze 0

*** DO DOKOŃCZENIA ***

W piątek wieczorem po zobaczeniu pewnego zdjęcia z pewnego profilu

W końcu w okolicach Konradowa spotkanie z Natalią. Najpierw jedziemy do granicy polsko-czeskiej, obecnie zamkniętej i kontrolowanej przez wojsko, a później już na Podlesie de facto praktycznie wzdłuż granicy państwa. Jeszcze kropi, ale chwilę później ustaje. Tu widok na Biskupią Kopę i nawrotka, po czym jedziemy na tamę w Jarnołtówku. Zatrzymujemy się po drodze, podziwiając ładny widok na góry z rzepakiem, który to widać z bocznej dróżki. Tu dłuższa przerwa i pogawędka, ale czas trzeba trzymać i tak trochę po 19-stej jeszcze trochę szybszych kilometrów przez tereny leśny miejscowości Pokrzywna i decyduję się odprowadzić Koleżankę jadąc po szutrowo-kamienistej, aczkolwiek malowniczej trasie. Udało się poczuć klimaty górskie, zatrzymać w tym miejscu na dłużej i choć brakowało słonecznego wieczoru, to temperatura nadrabiała sprawę.
Powrót z Moszczanki boczną drogą wzdłuż Złotego Potoku, częściowo alternatywną dla drogi krajowej 40, a następnie już wyjazd na krajówkę, która to dotarłem aż do Kędzierzyna-Koźle, z krótkim przystankiem na rynku w Głogówku. W ten niedzielny wieczór dobrze mi się jechało po tej drodze. I dobrze, bo podczas wyprawy z 2018 roku do Szklarskiej Poręby, rynek Głogówka ominąłem. Początek trasy w zapadającym zmroku wśród rzepakowych pól, a z tyłu widziałem jeszcze przez jakiś czas góry, później nie brakło też jakichś odcinków leśnych. Na trochę przed Kędzierzynem widać było Górę św. Anny, a właściwie kominy oświetlony kominy znajdujące się nieopodal. Po pokonaniu Odry kawałek po wygodnej infrastrukturze rowerowej i na parking w pobliżu MC Donald's, skąd czekał na mnie transport powrotny. Z samochodu spora ilość saren i jakieś lisy widziane szczególnie na odcinku od Tworoga do Koszęcina, ale i dalej również. Końcówka już na wycieńczeniu po intensywnym pod względem jazdy weekendzie, choć dziś kilometrów nie wpadło rekordowo dużo.

Dystans w terenie przybliżony.

Ostrowy nad Okszą

Sobota, 2 maja 2020 | Komentarze 0

Rozmyślałem, co pojechać 2 maja i padło na trasę dużo wcześniej wyznaczoną, ale za to z dzisiejszymi poprawkami.
Kolejna wycieczka z cyklu 50km+ stała się faktem.
Pierwszy raz w życiu zdobyłem Żabiniec w Częstochowie, czyli jechałem po ul. Ikara w Częstochowie, którą to dojechałem do miejscowości Biała, tuż po przejechaniu pod A1. Nowych dróg nie brakło również w innych punktach trasy, bo odcinek przez Stary i Nowy Kocin również nie był mi znany wcześniej. Nie skapnąłem się za to, że jechałem kawałek po trasie Multi Orbity, a to dowód na to, jak rzadko jeżdżę w tamtych rejonach. Rzadko, ale nie ostatnio, bo przez miejscowość Tylin przejechałem już drugi raz w tym tygodniu.
Głównym celem były jednak Ostrowy nad Okszą, do których dojechałem przez Białą, Kamyk, Łobodno i DOL, czyli drogowy odcinek lotniskowy, który to odwiedziłem drugi raz w swoim życiu, a pierwszy raz w tę stronę.
Okrążyłem zalew w Ostrowach poruszając się po uwielbianych leśnych drogach. Nad zalewem chwila przerwy.
Powrót przez wspominany Stary i Nowy Kocin, Lubojną, Wierzchowisko. Nie brakło też kilku widoków na żółte pola oraz w gratisie te już dobrze znane w pobliżu granicy miasta, Wierzchowiska i Florkowa. Nawet udało się odkryć jedną sarnę w rzepaku, która mnie chyba(?) zauważyła z opóźnieniem. Powrót przez dzielnicę Północ.
Pogoda nie była rewelacyjna, ale dużo udało się wyciągnąć z tego dnia. Najważniejsze było to, że opady deszczu z pierwszych kilkunastu kilometrów wycieczki zostawiłem za sobą.
Jedyne, co dziś zdenerwowało to zepsuta wykresówka wysokości w Garminie.
Na sam koniec w mieście przejechałem się niedawno oznaczoną pionowo i poziomo DDR-ką wzdłuż Al. Jana Pawła II oraz po przekąskę do KFC.


DOL Ostrowy

Droga w okolicach zalewu Ostrowy

Zalew Ostrowy

Nad zalewem Ostrowy

Pomiędzy Ostrowami nad Okszą a Starym Kocinem, czyli tam gdzie byłem dziś najdłuższy :-)

Uciekająca sarna w rzepakowym polu niedaleko Wierzchowiska

Na północ od Częstochowy bliżej łódzkiego

Czwartek, 30 kwietnia 2020 | Komentarze 0

Ostatni dzień kwietnia i po środowej przerwie (nie wiedzieć czemu, bo było cudowne powietrze po deszczu) od jazdy na rowerze, tego dnia wyruszyłem na północ od Częstochowy, bo tak mi pasowało. Nie brakło wielu nowych kilometrów dróg i tych naprawdę ciekawych, spokojnych (to bardziej w drugiej części jazdy) i tych nieco terenowych (to w pierwszej). Nie brakło też widoków na piękne rzepakowe pola. Dobrze mi się jeździło (oprócz maski, którą z resztą co raz więcej osób nosi na szyi i wcale się nie dziwię i braku okularów wskutek czego wpadały mi do oczu owady - przesadziłem też z ilością ubrań, gdyby się zrobiło chłodniej), a zaplanowana wcześniej trasa okazała się zbyt krótka, a więc postanowiłem wydłużyć ją i pojeździć dalej. Dokładnie wyglądała tak: Częstochowa, Wierzchowisko, Florków, Lubojenka, Topolów, Radostków-Kolonia, Mykanów, Stary Cykarzew, Grabówka, Jamno (tu byłem najbliżej województwa łódzkiego), Cykarzew Północny, Przedkocin, Rybna, Tylin, Lubojna, Czarny Las, Wola Hankowska, Antoniów, Częstochowa. Tym sposobem udało się też przebić kilometr nr 1000 w miesiącu kwietniu 2020, co nie było robione na siłę.
Wcześnie rano także kilometry do piekarni i tym sposobem nieomal otarłem się o dystans 100 kilometrów w ciągu jednego dnia. Jak na razie najlepszy pod względem przebiegu dzień 2020 roku.


Piękne rzepakowe pola w pobliżu ul. Połanieckiej i nowego wiaduktu nad A1 w kierunku miejscowości Florków

Widoki na pola z terenowej drogi między Florkowem a Lubojną
Widoki kamienisto-żwirowej drogi między Mykanowem a Cykarzewem Północnym
Widoki na wiatraki z kamienisto-żwirowej drogi między Mykanowem a Cykarzewem Północnym

Miejscowość: Grabówka Cykarzewska
Dobra i miejscami kręta droga na odcinku z Rybnej do Tylina

Księstwo Siewierskie (T.G. - Będzin - Częstochowa)

Niedziela, 15 kwietnia 2018 | Komentarze 0

Czwarte w tym roku sto kilometrów pokonane jednorazowo i pierwszy raz tak długi dystans w towarzystwie. Dzisiaj wycieczka z Damianem do Siewierza. To już czwarty rok kiedy robimy trasę „Księstwo siewierskie” jednak w tym roku w innej konfiguracji. O 9:30 ruszam z Tarnowskich Gór by kwadrans przed 11-stą znaleźć się w Będzinie. Praktycznie bez zapasu czasowego bardzo szybko przejechałem lekko ponad 30 kilometrów przez Świerklaniec, Dobieszowice, Wojkowice i Będzin. W tym ostatnim powitała mnie całkiem uznawalna infrastruktura rowerowa. W sumie aż dwukrotnie choć za drugim razem przegapiłem wjazd. Przyczepić się można jedynie do tego, że na wyjazdach z bram traci swoją ciągłość. Będzin jest górzysty. Parę chwil po pokonaniu ronda w kształcie nerki spotykam się z Damianem który od kilku minut czeka na mnie. Najpierw pod mury miejskie, a potem pod Zamek który widziałem ostatnio w 2015 roku. Dalej już do Czeladzi i to miasto odwiedzam po raz pierwszy. Jeszcze raz wjeżdżamy na chwilę do Będzina, dalej jeszcze raz dziś przez Wojkowice i gmina Psary (także nowa) i Góra Siewierska. Najwyższy punkt nieznacznie wyższy od Góry Siewierskiej jednak za chwilę, bo w okolicach Twardowic (385 m.n.p.m.). Jedziemy obok Jeziora Przeczyckiego i przez Podwarpie gdzie kolejne ładne widoki cieszące oczy. Dalej już zjazd do Siewierza i niezwłocznie pod Zamek Biskupi, a następnie na rynek. Tu przerwa na lody. Powrót z Siewierza również poprowadzony nieco inaczej niż w poprzednich latach, ale pewne odcinki pozostały niezmienne, tzn. przez Nową Wioskę i dużo później przez Koziegłowy. Po przejechaniu Nowej Wioski pojechaliśmy przez Żelisławice i do wojewódzkiej 793 przez Leśniaki i do Myszkowa, bo po zjeździe w wyniku nie porozumienia nie odbiłem w lewo. Z wojewódzkiej 791 odbijamy na Koziegłówki. Na dw791 niestety szutrowy szlak którym nigdy nie jechałem (przed Postępem) został zburzony z powodu prac nad obwodnicą Myszkowa. Fajną, nieznaną dotąd drogą jedziemy na Mysłów i potem Koziegłówki, Koziegłowy, Gęzyn, Jastrząb, Kamienicę Polską, Poczesną, Wrzosową i Częstochowa. Jechało się dobrze i wiatr także pomagał chociaż mi na dziś starczyło już jazdy. Bliżej końca wycieczki pojawiło się słoneczko którego brakowało wcześniej. Temperatura jednak bardzo komfortowa. Siewierz w innym wydaniu mi się spodobał, dużo nowych tras, wiele widoków, trochę podjazdów i zjazdów. Jedyne co przeszkadzało w jeździe to zużyty napęd który „dogorywa”. O ile bieg najwyższy jako tako chodzi to na środkowej zębatce przy lekkim podjeździe bardzo przeskakuje. Trzeba też powiedzieć, że wreszcie pojechałem w kasku.
Dystans: 144,04 km (110,6km w towarzystwie)
Czas ruchu: 6:34:48 (trasa w godzinach od 9:30 do 16:35)
Średnia prędkość ruchu: 21,9km/h
Maksymalna prędkość: 52,2km/h (między Górą Siewierską a Twardowicami)
Średnia temperatura: 21,2 stopnia C
Maksymalna wysokość: 385 m. n.p.m.
Wzrost / spadek wysokości (m. n.p.m.): 1135 / 1180

Gminy:
Tarnowskie Góry, Świerklaniec, Piekary Śląskie, Dobieszowice, Wojkowice, Będzin, Czeladź, Będzin, Wojkowice, Psary, Bobrowniki, Mierzęcice, Siewierz, Dąbrowa Górnicza, Siewierz, Koziegłowy, Myszków, Koziegłowy, Poraj, Kamienica Polska, Poczesna, Częstochowa

Miasta:
Tarnowskie Góry, Piekary Śląskie, Wojkowice, Będzin, Czeladź, Będzin, Wojkowice, Dąbrowa Górnicza, Siewierz, Myszków, Koziegłowy

Później jeszcze na PKP odebrać rzeczy i rekreacyjnie do Parku Lisiniec. Sporo ludzi na rowerach w tym wielu na miejskich. Nawet jeden pies w koszyku podróżował. Niestety podczas okrążania Adriatyku słyszę „syk” i konieczna wymiana dętki. Ciała obcego nie znaleziono. Komfortowa temperatura i pierwszy raz w tym roku „na krótko” choć i tak ubrany mogłem jechać do Siewierza.


Droga rowerowa w Będzinie

Zamek w Będzinie

Czeladź

Widoczek z trasy

Jezioro Przeczyckie
Zjazd do Siewierza

Zamek w Siewierzu

Rynek w Siewierzu

Zmiana dętki w Parku Lisiniec

Zajechana już prawie całkowicie kaseta