• DST 181.55km
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Niechorze | Niechorze - Koszalin

Sobota, 7 sierpnia 2021 | Komentarze 0

Przed obiadem krótka jazda po Niechorzu.
Po obiedzie konkretniejsze plany i wyjazd z Niechorza do Koszalina. Godzina wyjazdu znów mocno opóźniona, ale nie na tyle, by nie skorzystać z dnia. Innym tego plusem było to, że byłem najedzony. Początkowe kilometry to trasa do Trzebiatowa, a dalej już jazda według wyznaczonych, bocznych tras po których źle się nie jechało. Obawy miałem o spotkanie z psem i jeden z większych (chodzących "luźno") stał przy drodze, ale na szczęście nie gonił. Największe wspomnienie z tej trasy to będzie właśnie jazda przez wsie położone na odludziach. Takie samo wspomnienie miałem dokładnie podczas wycieczki z zeszłego roku do Koszalina, ale były to bardziej okolice Białogardu. W jednym miejscu "zastałem" odrobinę mniej spokoju: w pobliżu trasy S6, którą przecinam w czasie całego wyjazdu aż trzykrotnie (oczywiście GDDKiA gdzieniegdzie zadbała o rowerzystów). Administracyjnie podczas tego wyjazdu udaje się zdobyć nowe gminy. Po długim czasie jazdy po wioskach i terenach niezabudowanych dojeżdżam do bardziej ruchliwej drogi, która prowadzi mnie już do samego Koszalina. Siły w międzyczasie opadły, ale ciekawość budziła jazda po tym mieście. W całościowej ocenie jazdy po Koszalinie jest sporo infrastruktury rowerowej, o czym wiedziałem, jednak w kilku miejscach się bardziej poważnie rozczarowałem. Nawet udało się odkryć zupełnie niespodziewanie jeden jedyny kontrapas rowerowy, ale oprócz pomysłu wyznaczenia go i czerwonej farby to zabrakło nawet oznakowania od jednej strony. W sumie nie zdziwiło mnie zbytnio to, że samochód jadący za mną chciał mnie "zepchnąć" na kontrapas. Dość sporym błędem tego dnia był tak późny wyjazd, bo w Koszalinie przeżyłem Zachód Słońca, ale zawsze jest coś za coś. Po zmroku już jestem na trasie rowerowej do Mielna. Tam na moment zobaczyć Morze i w całkowitym zmroku podążam w kierunku Kołobrzegu, do którego mam docelowo zamiar dojechać. W ten sposób po dość ciekawiącym mnie odcinku trasy EV10 wzdłuż linii brzegowej kontynuowałem swoją podróż, tym razem w przeciwną stronę niż 5 dni wcześniej. Na całości odcinka z Mielna do Kołobrzegu jest kilka bardzo dobrych, równych fragmentów asfaltowych dróg niedaleko Morza (większe odcinki są bliżej Mielna), natomiast jazda przez miejscowości jest taka sobie i nie chodzi tu tylko o ruch turystyczny, ale i o samo wykonanie (można napisać: nowej) infrastruktury rowerowej. Zaraz po minięciu Latarni Morskiej w Gąskach kończą się te dobre fragmenty i jest trochę szutru, trochę płyt, trochę mniej wygodnych, starych tras rowerowych. Całość oczywiście jest w pełni przejezdna. W Ustroniu Morskim nie odbijam we właściwym miejscu na szlak rowerowy i wjeżdżam na niego dopiero w Sianożętach. Dalej już bardzo przyjemne, nocne kilometry po dobrze znanej trasie rowerowej tuż przy samym Morzu Bałtyckim. Szum morza i atmosfera miejsca robiły swoje, ale zmęczenie dawało o sobie pewny znak, pewien dyskomfort w kolanie i kwestia powrotu na kwaterę też budziła pewne zmartwienia z uwagi na jej porę. W Kołobrzegu na prawie totalnym zmęczeniu jeszcze pod Latarnię Morską i następnie na stację paliw, gdzie następuje zakończenie tej długiej jazdy.