• DST 158.82km
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Żywiec - Zakopane

Środa, 26 sierpnia 2020 | Komentarze 0

Zakopane chciałem odwiedzić ponownie już od dobrych dwóch lat, a w 2019 roku planowałem intensywne wycieczkę z noclegiem w Zakopanem z Krakowa do Krakowa. Niestety z uwagi na późne już lato i między innymi także to, że Osoba, z którą miałem jechać mogła tylko w wybrane dni, to nie udało się.
W tym roku z kolei plan wycieczki został odłożony nie z powodu wirusa, a z powodu kolana i jeszcze na początku lipca tego roku bym w to nie uwierzył, że pojadę w taką trasę. Dodatkowym atutem tej trasy miało być także to, że Zakopane to dotąd jedyne miejsce którego nie połączyłem na mapce wszystkich swoich jazd (wcześniej w 2019 roku połączyłem Gdańsk i Żywiec ze Zwardoniem). Pewnej jednak burzowej nocy wpadłem na pomysł trasy z Żywca do Zakopanego. Myślałem o opcjach powrotu i jedną z myśli był bardzo wczesny wyjazd do Żywca i powrót pociągiem Kolei Śląskich, ale o bardzo wczesnej godzinie. Postanowiłem jechać z Kubą. Właściwie Kuba zaproponował jechać z Żywca przez Zawoję, a nie przez Słowację. Plany jednak się zmieniły i na powrót wybraliśmy pociąg o 20:42 z Zakopanego do Częstochowy z prawie godzinną przerwą w Krakowie, a do Żywca mogliśmy dojechać porannym, ale nie najwcześniejszym pociągiem. To była dobra i realna opcja, a w dodatku cenowo nie zabójcza.
Miejscówki kupione dzień wcześniej, a pogoda sprawdzana od kilku dni zmieniała się tylko na lepsze. Problem w tym, że we wtorek odsypiałem Kraków, a w nocy z wtorku na środę położyłem się dosłownie na chwilę. O ile w pociągu usypiałem (podczas przesiadki w Katowicach na chwilę wyskoczyłem na Rynek), to jeszcze w Żywcu się obudziłem, a zaraz za przejazdem po mieście czekał na nas intensywny podjazd. Trochę później piękny widok na góry dookoła nas, co wprawiło naszą dwójkę od razu w mega dobre nastroje. Był też jeden z bardziej stromych zjazdów na którym można było poczuć dreszczyk emocji. Piękne tereny i o ile Zakopane jest oddalone od Częstochowy i oblegane przez turystów, to w okolice Żywca połączenie jest rewelacyjne i nie jest wcale tam tak daleko.
Kręcimy dość szybko, a pierwsza dłuższa przerwa na Hot-doga, następuje na stacji przez zjazdem na Zawoję (długą wioskę). I tu zaczyna wiać, ale to dopiero początki. Potem mamy dłuższy podjazd, który szybko okazał się nie tym najdłuższym i przyznam szczerze, że choć udało się go podjechać to było konkretnie. Za chwilę nastąpił zjazd, ale jeszcze wcześniej zobaczyliśmy Babią Górę. Kolejna przerwa zaraz na początku najdłuższego podjazdu na Przełęcz Krowiarki. Kuba postanowił, że nie zrobimy żadnej przerwy na podjeździe i to była dobra decyzja. Ja też jestem za nierobieniem takich przerw, ale na kolana zwracałem szczególnie uwagę podczas całej tej trasy. Podjazd rewelacja, kilka serpentyn i super powietrze, wysokości konkretne, a kończymy na około 1016 m. n.p.m. Jazda odbywała się wzdłuż granicy Babiogórskiego Parku Narodowego. Zaraz na początku udało się zobaczyć Tatry, wejść z ogromną prędkością w zakręt, chwilę później jeszcze raz pięknie zobaczyć góry. Nastąpiła też ogromna obawa, że może nas zrzucić z roweru, bo wiatr wzmógł się ogromny. Zjazd ten przynajmniej dla mnie częściowo był mniejszą przyjemnością niż wcześniejszy podjazd przez zalesione tereny. Stajemy dwukrotnie, w tym za drugim razem w miejscu, gdzie pięknie widać Babią Górę z tyłu i Tatry z przodu. Później już kawałek DK7, by dalej pojechać nawet ruchliwą DW957. Robimy przerwę na stacji na kolejnego Hot-doga, mając już jedynie troszkę ponad 40 kilometrów do Zakopanego. Po wyjeździe ze stacji mkniemy tak szybko prawie jak samochodem i 10 kilometrów pokonujemy z dobrą prędkością. Później jednak przestało być kolorowo. Po drodze wjeżdżamy na chwilę na Szlak wokół Tatr, a dodatkowo też przejechaliśmy się w obie strony mostem nad Czarnym Dunajcem. Wyjątkowo przyjemnie nad wodą. Ta trasa miała ogromny plus, że nie spieszyliśmy się w żadnym momencie. Później już właściwie końcówka trasy i decyzja, aby pojechać trudniejszą, podobną dystansem, ładniejszą widokowo i mniej ruchliwą trasą przez Dzianisz, ale jeszcze wcześniej podjeżdżamy do granicy polsko-słowackiej, którą to już znałem. W pięknym Chochołowie odbiliśmy w kierunku granicy, a ja jeszcze wjechałem sobie 1 kilometr wgłąb Słowacji, tak więc jazda po trzecim państwie w tym roku zaliczona. Gdzieś tu wybiło sto kilometrów. Dalej już odbicie w lewo na Dzianisz i to była bardzo dobra decyzja, a o jej słuszności przekonałem się na Gubałówce. Podsumowałem to przebiciem trasy dookoła Tatr sprzed równo trzech lat bez kilku dni. Jedyne co, będzie tu dobrze kiedyś wrócić o innej porze roku. Po zrobieniu wielu zdjęć, chwili przerwy trochę spadło kropel deszczu, a my zbieraliśmy się do zjazdu. Zjazd z Gubałówki także niezapomniany i nie najłatwiejszy. Dalej już Kościelisko i Zakopane. Od razu jedziemy pod napis, a potem zobaczyć kontrapas, którego to nie było. Tak więc nawrotka i główną ulicą miasta pod Wielką Krokiew, a dalej także nieco okrężną drogą wracamy do miasta. Na chwilę na Krupówki kupić pamiątkę i oscypka i pod sklep na szybkie jedzenie. Wszystko się tak układało, że nawet jednokierunkowa droga w którą wjechaliśmy prowadziła prosto na dworzec PKP, na którym meldujemy się jakieś pół godziny przed odjazdem pociągu. Nie było właściwie siły na więcej, bo zmęczenie brało górę, ale endorfinami dużo nadrabialiśmy. W pociągu świetnie, bo miejsca na rowery zapewnione, mało ludzi i powiem szczerze, że jeszcze nigdy tak dobrze mi się pociągiem nie jechało. W Krakowie oczywiście pomimo zmęczenia nie sposób wykorzystać pół godziny, a więc zrobiłem szybką pętelkę przez miasto odwiedzając Rondo Mogilskie, "tymczasy" rowerowe (w tym Mostu Grunwaldzki), Stare Miasto. Miałem tak dobry czas, że zamiast z tunelu, to zjechałem na peron korzystając jeszcze z trójkomorowego sygnalizatora dla rowerów. Zna się ten Kraków już trochę. Później jeszcze półtorej godzinki i już kręcenie po Częstochowie, płaskim mieście jak Kraków. Odprowadzam jeszcze Kubę na Wyczerpy i wracam do domu. Trochę popadało, powiało, ale spełnienie było na tyle wielkie, że nic nie było w stanie przeszkodzić i zepsuć nastroju.
Jedyne co, to ciężko będzie tę trasę przebić.

Kołobrzeg - Ustronie Morskie - Kołobrzeg

Niedziela, 2 sierpnia 2020 | Komentarze 0