• DST 218.86km
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Serwis | Piotrków Trybunalski - Kleszczów - Radomsko (najkrótsza noc roku)

Poniedziałek, 21 czerwca 2021 | Komentarze 0

W południe wyjazd do serwisu celem pewnego serwisu sprzętu.

Na wieczór pociągiem do Piotrkowa Trybunalskiego i wycieczka, która zakończyła się we wtorek przed południem, a najkrótszą noc tego roku spędziłem w gminie Kleszczów. Na początku nastąpiło małe zwiedzanie miasta, w którym to byłem niecały tydzień wcześniej, ale po zmroku. Wyjazd z miasta nastąpił wygodną infrastrukturą rowerową, a po pokonaniu wiaduktu nad budowaną autostradą nie musiałem długo czekać, aby ujrzeć zarys największego wzniesienia środkowej Polski. Atmosfera była ciekawa, bo byłem bardzo ciekawy jak wypadnie tego typu wyprawa. Humor jednak popsuł pewien objazd, którym początkowo nie pojechałem, a kosztował mnie prawie przenoszeniem roweru. Nie odmówiłem sobie okazji przejazdu nowym, otwartym dla ruchu wiaduktem i oprócz tego zrobiłem jeszcze dodatkowe kilometry. Straciłem trochę czasu, ale w dość szybkim tempie zbliżałem się do celu. Gonił i czas, bo zmrok zbliżał się nieubłaganie, ale i godziny zamknięcia restauracji, bo zgodnie z zachcianką zamówiłem sobie pizzę. Poznałem w końcu drogę którą wracałem trzy lata wcześniej z Warszawy, a niedługo później moim oczom ukazała się Góra Kamieńska. Miało to miejsce równo w momencie zegarowego zachodu Słońca. Miało to dla mnie olbrzymie znaczenie, które nadało podwójny sens tej podróży. W końcu znalazłem się na przebudowywanej drodze do Kleszczowa by doznać kolejnego rowerowego szoku. Asfalt z trasy rowerowej wzdłuż obwodnicy gminy został zerwany, a znaki nakazywały skorzystanie z szerokiej jezdni. Potwornie głodny odebrałem zamówienie i udałem się na punkt widokowy w Żłobnicy w kompletnych już ciemnościach. Tam obserwacja odkrywki i trochę podróżniczych przemyśleń. Niepokój wzbudził u mnie niski stan naładowania power-banka. Przede mną było kilka godzin jazdy nocnej bez konkretnego celu, a ten fakt mnie trochę zaczynał mnie przytłaczać. Koniec końców jazdy nastąpiła pewna ilość, ale też i dłuższa przerwa na jednym z miejsc wypoczynkowych w gminie. Nie sposób zapomnieć punktualnego uruchomienia zraszaczy równo o 2 w nocy czy też saren hasających w letnią noc. W końcu postanowiłem dopiąć swego i podjechać na Górę Kamieńską. Stało się to już przy bardzo lekkiej szarówce zapowiadającej nowy dzień mimo tego, że do wschodu Słońca pozostał jeszcze jakiś czas. W końcu o 4:26 wyszło Słońce, a ja przejechałem jeszcze kilkanaście kilometrów po gminie. Kolejnym etapem była nieco okrężna trasa do Radomska, ale nie sposób było jej nie wydłużyć. Z każdą minuta temperatura wzrastała, a chęć jazdy rosła, co jedynie nie współgrało z nasilającym się zmęczeniem. Na jednej z dróg przepuściłem gromadę dzików i kontynuowałem jazdę po łódzkich asfaltach. Zobaczyłem jeszcze Górę Kamieńską od drugiej strony w pełni prawdziwego lata. To podsumowało apogeum zadowolenia ze wszystkiego. W Kamieńsku zdecydowałem się pojechać po zdecydowanie spokojniejszych asfaltach, co znów wydłużyło nieco czas dojazdu i spowodowało spóźnienie na jeden z pociągów regionalnych. Nie okazało się to przeszkodą, bo wykończony przygodami przebyłem ten krótki odcinek pociągiem dalekobieżnym.