• DST 104.79km
• Czas 05:04
• V_AVG 20.68km/h
• V_MAX 45.50km/h
• Temperatura 7.6°C
• Kalorie 3099kcal
• Podjazdy 927m
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Jura bliższa: Mirów, Bobolice, okoliczne asfalty i leśne dróżki

Niedziela, 24 maja 2020 | Komentarze 0

Od jakiegoś już czasu powtarzam, że jak nie ma bardzo dobrej pogody, to trzeba od dłuższych tras odpoczywać, jednak w niedzielę zdecydowałem się pojechać coś więcej, mimo to, że na zdecydowanej większości mojej wycieczki temperatura wynosiła ok. 7 stopni C. Wieczorna (czyli jak za dawnych czasów) trasa na Jurę, po lubianych drogach i dróżkach, które tego roku odwiedziłem po raz pierwszy dopiero w drugiej połowie maja. Jeszcze przed przekroczeniem granicy Częstochowy z gminą Olsztyn, roiło się za mną od niebieskawo-szarawego nieba. W Biskupicach dopadł deszcz i tam nastąpił kryzys w postaci możliwego skrócenia dystansu. Odczekałem około pół godziny na przystanku i nie było przeciwskazań, aby nie jechać zamierzonego planu, bo przeszedł front, a ja mogłem kontynuować jazdę i cieszyć się przecudownym powietrzem po deszczu na trasach, za którymi zdążyłem się stęsknić. Nie brakło ładnych, niebieskich widoczków i co mogę napisać: podczas tej trasy zauważyłem w oddali piękne jurajskie, górskie krajobrazy z kilku punktów trasy (m.in. przed Żarkami i za Żarkami). Najlepszy odcinek to ten niedługo po deszczu, właśnie od Zaborza do Przybynowa. Z Żarek do Mirowa dojechałem wojewódzką 792, gdzie zatrzymałem się by zobaczyć panoramę. Tam też robię zdjęcie, które będzie wizytówką z tej trasy. Trochę w dół i w górę i znalazłem się w Mirowie, gdzie bez zatrzymania obok Zamku, tak samo w Bobolicach. Dalej już przez Ogorzelnik do Niegowej, na pewnym fragmencie po nowej drodze. W Niegowej odbijam ponownie na Mirów, by zrobić na mapie zaplanowany wcześniej, ciekawy ślad i dróżkami asfaltowymi docieram do Ostrężnika. Spokój i cisza, „końcówki” rzepaku, rosnące już zboża, śpiewające ptaki i Jura "kładąca się" spać: wszystko to mnie otacza, a ja mknę na rowerze i wcale blisko do domu nie mam, a godzina robi się późna. Przejeżdżam ponownie przez Żarki i dalej po lubianych dróżkach, leżących niekiedy na wysokości nieco ponad 400 m. n.p.m. Na ich krętych fragmentach jadę już po zmroku bardzo ostrożnie. Tego mi właśnie było potrzeba. Na trasie była też Pustelnia w Czatachowej. Jakieś zwierzę (pewnie sarna) udało się usłyszeć, łącznie z łamiącymi się gałęziami drzew. Zdecydowałem się też na szutrowy fragment w pobliżu Ostrężnika, a na tej ścieżce też frajdy nie brakło. Dalej już podążam znanymi asfaltami przez Siedlec, Krasawę, Zrębice, Przymiłowice i Olsztyn. Na Błesznie wybił setny kilometr.
Ja nie lubię jeździć na dłuższe trasy, gdy nie ma Słońca, jednak ten przejazd jest dla mnie dowodem na to, że można przejechać konkretniejszy dystans bez Słońca, ale gdy jest dynamizm (coś się dzieje), to się zaczyna przygoda.