• DST 128.20km
• Sprzęt Speeder
• Aktywność Jazda na rowerze

Spec Orbita 2020

Niedziela, 26 lipca 2020 | Komentarze 0

W tym roku start ranny, bo tylko taki był do wyboru. Wcześnie rano dojazd samochodowy na Lotnisko w Rudnikach, skąd po pobraniu startówek, przygotowaniu roweru i kilku rozmowach ustawiam się tak jak już od kilku lat do drugiej dziesiątki, z której to startuję. W tym roku mój nr to 17 - idealnie się zgrał z moim nickiem (Matiz17). To już była moja 7 Orbita.
Oprócz tego, że Orbita ta kręciła się w formule 12-godzinnej, a nie przez całą dobę, to była to dla mnie pierwsza dotąd Orbita, do której podszedłem poważnie, ale na pełnym spokoju, bez zbytniego przygotowania i przemyśleń, szczerze mówiąc: bez przykładania się, o ile jeżdżę cały rok. Taka oto setka, ale bardziej jako szczególne wydarzenie na którym warto być. Cieszę się, że pomimo sytuacji Krzara zorganizował w tym roku przejazd, a nawet i w obecnym kryzysie można odnaleźć tego pozytywy - inne miejsce, coś nowego, coś innego.
Moim celem było zrobić jedno okrążenie i definitywnie podtrzymywałem, że na drugie kółko nie wyjadę. Powód nie do końca zdrowych, ale sprawnych kolan był wystarczający by utwierdzić się w tym przekonaniu i nie eksploatować się zbytnio. W dodatku: jechałem okrążenie w miarę przyzwoitym tempem (średnia prawie 22 km/h), jednak z kilkoma postojami i bez żadnej presji by gonić - jedynie początkowe 15 kilometrów było dość szybkie, bo ze średnią 26 km/h. Chowam się wśród osób, które jedno lub dwa kółka robili ze średnimi powyżej 30 km/h i chowam się przed samym sobą (pierwsze wieczorne okrążenie na Orbicie z reguły robiłem ze średnią powyżej 25 km/h), ale nie o to mi w tym roku chodziło. Od samego rana było ciepło i co raz to cieplej. Początkowe kilometry w małej grupce, która szybko się przetasowała, a ja kręciłem do Kokawy m.in. z Van i Ufok, później z Ufok do Kamyka, gdzie postanawiam po prostu pojechać wolniej. Zwolniłem i po kilku kilometrach dołącza GriszaW70 i z Nim już jadę całość do końca, spotykając kilku Orbitowiczów i wielu też nas wyprzedzających (tak też było na początku). Kilkakrotnie mijaliśmy nr 39 i 40 (Dancia), także Koksik, był też chyba nr 48 - kilka osób spotkaliśmy raz, kilka więcej razy. Choć zakładałem nawet i samotną jazdę to cieszę się, że jechałem w towarzystwie.
I jeszcze jedno dodam: Orbita ma swój niepowtarzalny charakter, czuje się, że tętni życiem, jeździ się inaczej, krótko mówiąc: wszystko motywuje - pokonywana trasa, robione zdjęcia (Nam zrobili między Rększowicami a Konopiskami i za Choroniem), a także to, że Ktoś czeka, Ktoś nas wyprzedza, Kogoś wyprzedamy. To daje motywacje kręcić.
Pierwsze oznaki lewego kolana czuję w okolicach Wręczycy, ale po krótkiej przerwie w lasach na granicy gmin Wręczyca Wielka i Blachownia przechodzi mi do ostatnich kilkunastu kilometrów. Drugi postój robimy nad Zalewem Pająk, natomiast trzeci standardowo w Poraju. I w sumie to były trzy miejsca gdzie staliśmy oprócz przejazdów (dwóch z trzech) i kilku świateł oraz dwóch wahadłach. Jak zawsze wjeżdżając w lasy za Wręczycą udało się poczuć ich klimat - w sensie, po prostu zrobiło się ciemniej. Zjazd z Biskupic dał mi wiele radości, bo był z wiatrem, ale oprócz pięknych widoków to poczułem także mały dreszczyk emocji - tak czy tak prędkość 59,9 km/h to dobra prędkość. Kolejne ze spełnień na zjeździe z Małus Małych - ale oprócz pięknej panoramy, po raz to pierwszy dostrzegłem Górę Kamieńską w oddali. Niestety od tego momentu już z odczuwalnym bólem lewego kolana, nie intensywnym, ale niepokojącym, jednak końcówka nie należała do najwolniejszych. Jak zapisano - o 12:36 razem z GriszaW70 odhaczyliśmy się w Biurze Orbity. Dostaliśmy bułkę z szynką, poczęstowano nas kawą, obsługa jak zawsze była rewelacyjna. Ja na lotnisku spędzam dobre kilka godzin, a to odpoczywając, a to z Kimś rozmawiając czy po prostu żyjąc klimatem Orbity, a to robiąc zdjęcia na tle lotniska. Trochę po 17-stej zabieram się z Zadworem i wracamy do Częstochowy pokonując jeszcze 1,5 kilometra trasy Spec Orbity, co zostaje nam zaliczone, jak sam Krzara postanowił (102 km w sumie) - doceniam Go za takie drobiazgi, choć uwielbiam takie pierdoły i kompletnie na tym kilometrze by mi nie zależało.
W Częstochowie lekko w deszczu, a potem ucieczka przed burzą, ale na własne życzenie, bo wydłużyłem nieco powrót do domu zahaczając o Aleje i ul. św. Barbary, gdzie odmalowano piktogramy rowerowe na pasie dla rowerów.
Było inaczej, było świetnie, bardzo udany dzień.